Gedenkboek Jaffa/Beschrijving landschap: verschil tussen versies

Wanneer wij, Joure als uitgangspunt nemend, met de stoomtram de richting naar Lemmer inslaan, dan zien we al heel gauw op zeer grooten afstand het stoomgemaal den door den zeedijk gevormden horizont verbreken. Naast het nog nietig schijnend gebouwencomplex torent de slanke schoorsteen reusachtig hoog de ijle lucht in. Brutaal de heerlijke rust verstorend rijden we schokkend voort, dwars door de weilanden, die verweg links worden begrensd door de golvende boomenrij van den Lemster straatweg, waarlangs menige boerderij, wegschuilend onder ’t zwaarmoedig hooge roode dak. Rechts strekken de vlakke landerijen zich uit, met hier en daar stereotiepe, door een boomengroep omkranste boerenhuizingen, terwijl het beroemde Friesche vee zorgt voor kleurschakeering, die de schoonheid van het landschap niet weinig verhoogt. Op een enkele plaats nog zoo’n schilderachtig molentje, een z.g. "spinnekop", met zijn armen uitgespreid. Ze zijn ten doode opgeschreven. Immers afgezien van hun arbeidsprestatie, zijn ze, evenals al dergelijke bemalingswerktuigen te wispelturig en te onbetrouwbaar om er in geval van nood staat op te kunnen maken, geheel en al afhankelijk van den wind als ze zijn. ’t Is jammer voor het schilderachtig effect, maar ze hebben onherroepelijk hun tijd gehad; zij moeten hun plaats ruimen voor meer practische, moderne gemalen.  

Naar ’t gemaal wandelend, nemen we even een kijkje in Lemmer zelf, dat den stempel draagt van een welvarend visschers- en havenplaatsje. Een buitenhaven met eenige vrachtbooten, waaraan elke luxe vreemd is, en een binnenhaven, waarin meerdere tjalken en visscherspinken gemeerd liggen. Verschillende aardige ornamentgeveltjes geven het plaatsje iets markants, waartoe ook de drie kerktorentjes niet weinig bijdragen.

Wandelend langs den kunstweg Lemmer—Takozijl naar het doel van onzen tocht, staan we weldra voor het nieuwgegraven stroomkanaal, door hetwelk het gemaal rechtstreeks uit het meer de Groote Brekken wordt gevoed. De brug, die over dit kanaal leidt, bestaat uit twee aanbruggen, elk met twee doorstroomingsopeningen, welke elk 14.75 M. wijd zijn,  en een doorvaartopening wijd 8 M. in ’t midden. De aanbruggen steunen aan de eene zijde op een gemetseld landhoofd en aan de andere zijde op een gemetselden pijler, welke aan weerszijden de doorvaartopening begrenst. Zij zijn geconstrueerd in gewapend beton en steunen in het midden van de hoofdliggers op een gewapend betonjuk, dat in de opening 0.50 M. dik is. De doorvaartopening wordt gevormd door een ijzeren ophaalbrug. Het rijdek is 3.25 M breed tusschen de leuningen en bestaat uit straatklinkers, gemetseld in mortel op een betonvloer. Deze brug maakt in haar geheel een soliden en rustigen indruk.

De oevers aan weerszijden van het kanaal zijn verdedigd door middel van een kunstmatige rietbeplanting achter rijswerk, bestaande uit twee zware kieltuinen, waartusschen een vulling van bossen rijshout.

Het kanaal is geheel door baggeren gevormd. De uitkomende grond, pl.m. 367.000 M³., is, met uitzondering van een kleine hoeveelheid welke voor het maken van een toegangsweg naar het gemaal en van enkele gedeelten polderdijk kon worden gebruikt, geborgen op een terrein van pl.m. 13 H.A. grootte, gelegen tusschen den zeedijk en den kunstweg Lemmer-Sondel, oostwaarts van het kanaal. Dit terrein is indertijd gebruikt voor aardhaling ten behoeve van de verzwaring van den zeedijk en bestond vrijwel uitsluitend uit putten en kragen. Het terrein is na de opvulling in cultuur gebracht en thans als boerderij in gebruik.

Het gemaal aan de Teroelsterkolk staat dus door ruime toevoerkanalen in verbinding met alle groote waterreservoirs van Friesland’s boezem.

&#42; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &#42;<br>

</p>