Bouw van het stoomgemaal: verschil tussen versies

Voor het maken van de funderingsput en daarmee het uitbaggeren van deze put haalde S. Krikke samen met Y. Dikkerhoorn uit Gorredijk de opdracht binnen. Zij zouden f 0,60 per m3 ontvangen. De grond die uit de bouwput afkomstig was zou in de [[Teroelsterkolk]] worden gestort op aangewezen plaatsen.

Eind april is de funderingsput vrijwel gereed en droog, daarbij moet de put voortdurend worden drooggehouden met behulp van een [[locomobiel]]: een kleine stoommachine.

Wat te denken van de schoorsteenhouwers, die zonder opgaaf van reden niet verschijnen, of om andere reden niet aan het werk zijn? (Hiervoor zulle vast en zeker wel redenen zijn geweest)  

Ook de bemaling van de funderingsput laat regelmatig te wensen over. De [[locomobiel]] valt regelmatig uit en is veel buiten bedrijf, met als gevolg dat de funderingsput weer vol water dreigt te lopen. Miedema dringt dan ook aan op een adequate noodbemaling van de put. De locomobiel wordt op zeker moment zelfs gestookt met hout in plaats van steenkool, omdat er geen steenkool meer is.

Eind augustus worden de steigers geplaatst om een begin te maken met het opmetselen van het ketelhuis. Ook wordt de loopbrug over de [[penanten]] aan de boezemzijde gemaakt. Wouda heeft instructie gegeven om eerst het ketelhuis te gaan metselen en daarna pas te gaan beginnen aan de betonvloer van de machinehal.

Inmiddels zijn we in september 1918, het begint slechter weer te worden en meerdere keren wordt het werk onderbroken. De vloer van de condensatieinrichting wordt aangelegd, eind september wordt de bewapening van de vloer gesteld. Daarnaast wordt er aan het [[ontvang- en stortebed]] gewerkt.

In het ketelhuis wordt aan de onderkant van de [[lateien]] ruimte vrijgelaten om de ketels naar binnen te kunnen brengen.

Soms is het nodig om de hulp in te roepen van medewerkers van [[machinefabriek Jaffa]]. Begin oktober wordt er per telegram verzocht een monteur naar Lemmer te laten komen, de volgende dag is de tekenaar aanwezig om te adviseren bij het stellen van de bouten van de [[condensatieinrichting]].  

Op vrijdag 7 juni 1918 was de schoorsteen klaar. De hele daarop volgende week was het onrustig en onstuimig weer. Op 15 juni ontstond er veel stormschade aan de dam die in zee werd aangelegd, een deel van het profiel spoelde over een lengte van 100 meter weg. Dat was de opmaat naar zondag 16 juni toen het noodlot kort na het middaguur toesloeg. De bliksem sloeg in de schoorsteen. De schoorsteen werd tot op een hoogte van 30 meter afgeslagen en beschadigde de muur van het ketelhuis. De andere helft die overeind was blijven staan, was zwaar beschadigd.

Tijdens de onderhandelingen over de herbouw van de schoorsteen wijst Canoy Herfkens er op dat de schade naar alle waarschijnlijkheid niet zou zijn ontstaan, als er eerder met het werk aan de schoorsteen zou zijn begonnen.  

Canoy Herfkens heeft meerdere keren gevraagd dat werk niet uit te stellen tot na de zomer. In de herfst en winter is het vrijwel onmogelijk om een schoortsteen van deze hoogte te bouwen, gelet op het ongunstige weer. Dat weer is ook de reden dat er tussen november 1917 en maart 1918 niet aan de schoorsteen is gewerkt. Canoy Herfkens wijst er tevens op dat de bliksem zelden of nooit in de herfst en winter inslaat maar vrijwel altijd in de lente en zomer.  

Waarom Canoy Herfkens pas in september 1917 met het werk is begonnen en waarom de verzoeken terzijde zijn geschoven is niet bekend.

In november 1918 wordt het contract opgesteld voor de herbouw van de schoorsteen.